Rik Soenen, de expo

The man himself dus.
Hier op de foto in het hemd met de driehoekjes.

Ik had het voorrecht bij hem thuis op bezoek te gaan om zijn werk te bekijken.
Indrukwekkend.
Een kleine selectie van zijn werken is nu te zien bij ons, Trafiek. Een paar werken beneden in de chocokamer, de rest in de buurtzaal. Als je in een flits voorbij loopt zou je denken dat het foto's zijn, zo realistisch zijn de beelden weergegeven. Als je stilstaat echter en je kijkt naar hetgeen op het doek staat dan zie je dat elke lik verf de plek heeft gekregen die het moest krijgen.

Herkenbaar Gent, olie op doek.
Spring binnen want het is de moeite.

zondag, 27 september

We hadden heel wat op zondag: een ontbijt, een matinee en de opening van een expo.
Neem daarbij de zon die vol scheen op het Pierkespark, een horde enthousiaste bezoekers en een bende schreeuwlelijke kinderen en je begrijpt het plaatje.

Hilde heeft intussen binnen duidelijk een lijn getrokken: tot hier en niet verder. Maar dat heeft dan eerder te maken met de klein mannen die een open keuken de max vinden en nietsvermoedend hun vingertjes branden aan het vuur of de koffiemachine. Beter voorkomen dan flamazine te moeten smeren is ons motto. Vanaf nu dus tot aan de witte lijn voor al wie niet thuis hoort in de keuken.


De matinee.
Een frisse spetterende Jessica Lamote.
Je houdt ervan, of je houdt er niet van. Zei ze zelf, 't zijn niet mijn woorden. Maar mijn indruk was dat iedereen die aanwezig was er echt heeft van genoten. Hoewel je dat niet zou zeggen van de lichaamshouding van het publiek; maar er zat sfeer in de keet.

Jessica, the lady herself. De dame met de rode botjes, de klare taal, de meest onwaarschijnlijke stemvariaties en de luide piano.
Voor mij de Belgische Regina Spector. (Googlelt of youtubt maar eens!) Om jullie een idee te geven wat ze gebracht heeft. Mooi!


De opening van de expo en Rik Soenen, the man himself, is voor morgen.
Ik moet weg nu!
Dada

Vorig jaar ...

dag op dag, zag de buurtzaal er zo uit:

De zaal waar morgen de werken te bewonderen zijn van Rik Soenen.
Waar is de tijd?

Vorige week zat ik boven in de living van Karen en Geert. Geschilderd, ingericht, bemeubeld en al; proper en gezellig. PierJan die boven al zijn speelgoed tegelijkertijd wilde laten zien en Karen beneden in de keuken aan het koken. En ik moet zeggen dat het een heel onwezenlijk gevoel was om op een plek te zitten die er een aantal maanden weken voordien nog als een complete bouwwerf uit zag. Raar. Het is haast nog steeds niet te geloven, we komen van zo ver ...

Hallo!

Der zijn klachten gekomen. Yup. Klachten over de traagheid van den blog. Over de traagheid van de berichtgeving. Over de traagheid van mij dus ... yup ...
Aan Trafiek zal het niet gelegen zijn. Het bloeit en het groeit daar in het Pierkespark.
't Blijft mooi en boeiend om te zien.
Hilde's keukenploeg is intussen versterkt met Constant, onze nieuwe medewerker. Dankzij Constant sta ik nu wat minder aan de afwas (en zou ik dus meer tijd moeten hebben voor den blog ... helaas). De keure aan vrijwilligers die zich aanbieden is ook niet mis. En het zijn eigenlijk voornamelijk mannen die dat zien zitten. Hilde? Zit er soms iets speciaals in de soep?
Enfin, heel tof en heel goed bezig.

Verder nog melden dat onze overbuur Mohammed intussen ook klaar is met de inriching van zijn restaurant. En dat zorgt toch wel voor een nieuwe sfeer in het park. Er is meer leven, meer volk, meer ambiance.

Lang geleden (ok, ok, alles is lang geleden, mea culpa) dat ik nog eens foto's heb getrokken daar in 't park, veel nieuwe prentjes vallen er dus niet direct te plaatsen hier, jullie moeten het voorlopig met tekst doen. Maar morgen, morgen, valt er een en ander te beleven en verwachten we jullie massaal. Een ontbijt, een matinee en een tentoonstelling.
Het leven is goed, toch?

Dag zeggen

Een stràlende dag vandaag, Hilde weet haar vrije dagen wel te kiezen :)
Afgelopen weekend zaten we aan 15000 verkochte kopjes koffie sinds de opening in mei 2008. Als je die kopjes naast elkaar zet, met schoteltje en al, dan kom je aan 1,5 km koffie.
Op minder dan anderhalf jaar, dat ziet er goed uit voor het zenuwgestel van de gemiddelde Brugse Poorter.

Maar we zijn dus weer in gang geschoten, op hetzelfde elan als voor de vakantie maar met dat verschil dat we intussen permanente bewoners hebben in het appartement boven het koffiehuis. Karen, Geert en Pierjan hebben hun intrede gedaan in de -het moet nog maar eens gezegd- superlichtemooie woning. Bij deze: welkom!

Er zitten nog een paar dingetjes aan te komen in Trafiek, oa. een tentoonstelling van een Brugse Poortse schilder. Een nieuwe yogareeks en de matinees gaan binnenkort weer van start.
Dus blijf ons volgen op deze pagina's!
Dada.